இனியும் நான் வாழ்வேன்.

இன்னும் எனக்குள் மீதமிருக்கின்றன.

கனவுகளாகவும், லட்சியங்களாகவும்.

உயிர் கழன்று போன பின்னும்,

உன் எல்லைகள் – எங்கள் நிலங்களில்

நிர்ணயிக்கப்பட்ட பின்னும்,

நான் வாழ்வேன்.

உன் திட்டங்களின் எல்லைக்களுக்கப்பால்..

உன்னை விட எனக்கு வாழத்தெரியும் நண்பா,

வீடின்றி, உணவின்றி,

யாதொரு அடையாளம் இன்றிக்கூட..

ஆனாலும், உணர்வுகளுக்கொன்றும் குறைவில்லை.

அதுதான் என்னை சாகடித்தது.

இன்னும் என்னை வாழவைக்கின்றது.

இது – நீ அறியாய்.